I delegowanie pracy, najlepiej na podwykonawców.

Ciekawe jak dzisiaj obniża się koszty transportu.

W książce jednego z autorów który jest inspiracją, ksiażka pod tytułem "ja dago" jest opisana scena spotkania kupca i aspirującego władcy, który pyta w czyim imieniu mówisz???? A ten wydobywa mieszek złota i przesypując go mówi: w tym imieniu.....

Nie czytałem, ale scena bardzo prawdopodobna. Tylko zamiast złota władca pewnie dostał srebrne dirhemy.

Mam wrażenie że dobrego władcę od słabego figuranta odróżniają dwie rzeczy - faktyczne poparcie poddanych i ilość różnych źródeł finansowania. Obie te rzeczy dają pole do negocjacji. Inaczej musi "robić co chcą"

Może też być specjalizacja w produkcji i dostęp do kilku rynków

Albo urzetu

Coraz ciekawsze listy dialogowe w tej książce. PLUUUUUUS.

Dzięki!

Znowu mi się bardzo podoba i obrazek  i opowieść. Trochę przewrotna:))) Panorama przypomina przełom Wisły pod Kazimierzem Dolnym: po jednej stronie zamek królewski w Kazimierzu Dolnym, po drugiej zamek w Janowcu a w dole rzeki owa pięknie namalowna karczma z promem i groźnie wyglądająca na drugim brzegu komora celna. No a już ci zbójcy to są odmalowani jak żywi:)))

Czekam cierpliwie na całą książeczkę, której zamawiam sztuk kilka co najmniej. PS. A czy jest szansa na obrazek z jakiegoś odpustu-jarmarku?  To było wielkie święto a nie wiem, jak sobie wyobrazić okoliczności. Jeszcze raz gratulacje za wspaniały efekt mrówczej pracy.

Bardzo dziękuję. NIe inspirowałem sięświadomie tym widokiem, ale go znam, więc może coś jest na rzeczy.

Co do odpustów i świąt wszelakich - chyba nie dam rady pokazać tego w książce. Ale kiedy myślałem o kolejnych pozycjach to właśnie świętowanie vs. praca w średniowieczu  pojawiło się jako jeden z pomysłów. Chciałbym kiedyś odkłamać mit średniowiecznej harówki , pokazać jak wyglądał kult świętych, o co chodziło z rzekomą "sprzedażą" odpustów itp. Może kiedyś się uda, ale wszystko po kolei :-)

Cieszę się, że nie mitologizuje Pan w krajobrazie tych odwiecznych, nieprzebytych puszcz,  w których to rzekomo żyli ówcześni.  Ja ostatnio oglądam krajobrazy kalendarza Les Très Riches Heures du duc de Berry   z XV w.

https://fr.wikipedia.org/wiki/Les_Très_Riches_Heures_du_duc_de_Berry#p-lang-btn

dla przykładu marzec

Dlatego nie lubię i unikam zwrotów "zachowały się lasy", "zachował się starodrzew" itp., bo to sugeruje przypadkowość, brak gospodarki, brak właściciela, brak używania rozumu, a co ma być pochwałą wyłącznej mądrości czasów obecnych i urojeń wyższościowych ekologistów. 

Czy dobrze rozpoznałem pielgrzymkę na trakcie? 

Super, plus jak zwykle!

Co do wozów, to trafiłem kiedyś na artykuł z połowy dwudziestego wieku (chyba o ten, nawet szybko się znalazł!), który kwestionował powszechną wówczas teorię, że w średniowieczu zapomniano o znanej Rzymianom technologii skrętnej przedniej osi u wozów. Autorka argumentowała, że była to zbyt ważna technologia, a wozy z czterema kołami były za powszechne (przynajmniej we Francji, gdzie służyły m.in. zaopatrzeniu targów szampańskich) i za mało użyteczne bez tego udogodnienia, by o tym zapomniano, a sama teoria o nieskrętności miała pojawić się dopiero pod koniec XIX wieku i opierać się na mało realistycznych ilustracjach, na których brakowało i innych niezbędnych elementów wozu. Przy tym chyba istniały też realistyczniejsze ilustracje, na których oś mogła być skrętna. Ciekawi mnie, czy któraś strona tej dyskusji w końcu postawiła na swoim, czy może to wciąż kwestia w jakimś stopniu sporna.

Na wyspie 10% osiągnęli już w połowie XIV w. Za to we Francji lasy osiągnęły swe minimum dopiero po rewolucji. Wtedy też rewolucjoniści dobrali się do resztek lasów we Flandrii (Silva Carbonaria).

Scena z drogowymi rzezimieszkami przypomniała mi inną z Tytusa de Zoo:

„Jak Zefiryn ciach, to Pafnucy bum! Wtedy Makary bęc, a Kapistran ryms. - … i łupy nasze! – A ja bym radził odwrotnie. Niech Kapistran bęc, a Makary ryms!”

"Nawet po wprowadzeniu w ostatnich stuleciach p.n.e. przedniej osi obracającej się na czopie, koła przednie ocierały o pudło pojazdu, ponieważ starożytni konstruowali swoje pojazdy o kołach jednakowej wielkości."

Przyjrzałem się ponownie linkowanemu przeze mnie artykułowi i jego autorka również pisze o tym rozmiarze przednich, skrętnych kół i przypisuje rozwiązanie tego problemu piętnastowiecznym (najpewniej) Węgrom. Zyszko pisze nieco o skrętności na swojej ilustracji, więc pytam o to, bo pewnie ma temat na świeżo i ze źródeł aktualniejszych niż moje znalezione kiedyś przypadkiem artykuły z lat sześćdziesiątych. Sam trafiłem na temat z jakiejś szerszej publikacji (z której odszukaniem mam już problemy...), traktującej o wynalazkach uważanych za zapomniane przez "mroki średniowiecza" na podobno wątłych podstawach naukowych. Bo Marjorie Nice Boyer, autorka tego artykułu z lat sześćdziesiątych uważała raczej, że jeśli czegoś średniowiecznym wozom brakowało, to nie tyle skrętnej osi, co istotnych szczegółów technologicznych w przedstawieniach ikonograficznych w ogóle.

Przy okazji lekka styczność z tematyką podnoszoną przez Coryllusa, bo autorka wspomina o czterokołowych wozach jako o łączniku między rzeką Oise a targami szampańskimi, pisząc też, że na południu Francji wozy czterokołowe były wówczas dużo mniej obecne. Może więc - na przykład targi - dysponowały też jakimiś mało znanymi przewagami technologicznymi?

Przepraszam, odpowiedź miała być oczywiście do stanislaw-orda.

https://docplayer.pl/5165642-Wczesnosredniowieczny-woz-w-polsce.html

Tu jest ciekawy, krótki artykuł o wozach z podaniem znalezisk. Może chodziło o ruchomy kierownik, a nie skrętne osie? Bo jednak musiałyby jakieś ślady archeologiczne zostać... chyba że autorka je przywołuje.

W sumie tak. Dla mnie najważniejszą (dla wielu pewnie oczywistą) informacją dotyczącą średniowiecznych wozów było to, że z racji ograniczneń technicznych, docelowego przebiegu, stanu dróg i kosztów  obsługi nie używano ich raczej do międzystrafowych kontaktów handlowych. Na długie dystanse przemieszczano się w karawanach jucznych zwierząt. A więc w grę wchodziły tylko  towary  lekkie i poręczne.

Niezłe, nie znałem tego wywodu :-)

Nie od rzeczy będzie dodać, że te opwieści zawierały tyle detali "przedantycznych", że wielu starożytnym nie dawały spokoju oraz natchnęły pana Felipe Vinci do stworzenia słynnej koncepcji "baltic origins of homeric tales". Bitwa o Troję gdzieś na Bałtyku, słynna Itaka niedaleko od wyspy Wolin, a Odys, Telemach i Penelopa byli Skandynawami, niekoniecznie zresztą Germanami (co Pan Vinci mimowolnie założył), bo jak głosi teoria etnos germański ukształtował się dopiero jakiś 1000 lat później. Byli co najwyżej ludem "protogermańskim", jak się go ostatnio nazywa, t.j. z haplogrupą J1 w męskim chromosomie Y. Dziwne że w Grecji (dokąd potem zawędrowali) ten ród męski nie występuje. Przepraszam, że nie na temat, ale uznałem tę dygresję za ważną.

N.B. Może te mądrości serwowane w podręcznikach na temat transportu w wiekach minionych są tyle samo warte co krytykowana powyżej wzmianka z linka Pana Stanisława

może są, a może nie są.

Jeszcze jedno - po cóż mieliby oślepiać tych "specjalistow", opowiadających dzieje wojny trojańskiej i powrót Odysa do Itaki wraz z likwidacją wszystkich zalotników , jeśli opowieści te nie były spisane, lecz przekazywane z ust do ust przez dłuuuugi szereg pokoleń (500 lat, to co najmniej 15-20 generacji). Ciekawe zresztą, czy opowiadali prozą, czy wierszem? No i te miliony szczegółów z innej przecież epoki, terenu, klimatu, obyczaju, ... Naprawdę godne podziwu. Ci starożytni to byli chyba zupełnie inni ludzie

Tak, własnie przekazywano takie opowieści z pamieci przez pokolenia. Robili to specjalnie szkoleni "pieśniarze" (analfabeci) Podobnie jak sporo ksiąg Starego Testamentu. Rytmika skladni, powtórzenia  i rymowanie były podporzadkowane łatwości zapamiętywania rozległych objętościowo tekstów.

Reasumujac , "Homer" to personifikacja nie wiadomo jak licznych  "posredników", do momentu spisania tych utworów.

Boyer pisała, że z uwzględniającymi elementy podwozia śladami archeologicznymi z epoki ciężko i większość dyskusji opiera się na ikonografii i źródłach pisanych; podobnie w załączonym artykule Zbigniewa Robaka. Co do szczegółów technicznych mogłem też czegoś nie zrozumieć, bo na konstrukcji wozów się nie znam. W sumie jeśli z tymi śladami archeologicznymi faktycznie tak ciężko, a z czasów jeszcze dawniejszych może są (bo o skrętnych wozach wśród starożytnych pisze się równie pewnie i szeroko, jak o ich braku w średniowieczu), to może to być po prostu kolejny dowód na to, że w średniowieczu wozy były raczej niszowym środkiem transportu.

Mi mit "sredniowiecznej harowki " odkłamal mi "Colas Breugnon" skadinad nieciekawego autora R. Rollanda. 

Bo owszem -ciężko pracowano ale swiętowano wszystkie katolickie swięta. A zwłaszcza parafialne -ODPUSTY! Być moze to bylo solą w oku protestanckich wielmożów i "skasowali kult swietych" 

Wreszcie...

...  udalo  mi  sie  Pana  przeczytac,  a  co  najwazniejsze  poogladac  te    plansze  !!!

Wszystkie  sa  KA-PI-TAL-NE...  powyzsza  takze  !!!

Dziękuję. Myślę, że zbójnicy poprostu zbaranieli. Gość zamiast uciekać albo błagać o litość zaczyna nawijać o transporcie - można na dłuższą chwilę stracić wątek :). Umówione znaki owszem, pewnie były, ale obsługą wszystkich podróżnych w szerokim zakresie logistycznym zajmowali się karczmarze i to oni przekazywali "cynk na melinę" kto jedzie - swój czy nie swój.

A jak liczną ten kupiec miał ochronę ? Może zbójcy zbaranieli jak zobaczyli jak liczną miał ochronę ?

W średniowieczy dość popularnym zawodem wśród rycerstwa było rozbójnictwo. Niemcy nazywali ich Raubritterami czyli rycerzami-rabusiami.

Dziękuję,  czasy takie, że rysować się odechciewa. No nic, daj Boże wszystko pomyślnie się zakończy, dla nas i naszych sąsiadów.