Najlepszy jest lis na obrazku ;)

Miałem nadzieję w końcu trafić na konferencję jako gość, zwłaszcza jeśli będzie w Wielkopolsce. Oczywiście o projekcie chętnie porozmawiam, ale nie wiem czy nadaję się na wykładowcę :)

Opowie pan o projekcie po prostu i pokaże plansze, a także omówi niektóre szczegóły. 

Jeśli tak, to oczywiście chętnie.

Kotek już jest. Ukrył się za mleczkiem :-)

Istnieje opcja na duże formaty, które można powiesić na ścianie?

Jest pies, więc kot musiał przed nim zwiać :)

:-)

Kocham takie obrazkowe opowieści, nagromadzone elementy, ale jest zrozumienie i mnóstwo wiedzy u Malującego, który pokazuje palcem ważne rzeczy dla zrozumienia całości w miniaturach w detalach, wszystko się zgadza, pełno detali, nawet jakoś siedzi w perpektywie, nie ma kompleksów, indeologii. Lubię też w ten sposób opowieści przybliżenie rozwiązań technicznych. Do dziś pamiętam z lat 90 kolorowe książeczki A4 wiedza i życue czy jakoś, gdzie był wspanuały wiatrak, który to domek właściciel  mógł sobie obrócić chyba koniem i  w okolicy pracowali i fragment muru i ścian z detalammi konstrukcyjnymi był usunięty, aby podejrzeć mechanizm, rozplanowanie pomieszxzeń, piętra. Rozumiem pytanie o duży fomat, sam bym chętnie tę opowieść powiesił na ścianę. Zaciekawiłby nie tylko mnie i Dzieci, zerkającego tam czasem, ale i Gości w domu na pewno. Teraz rozwiązałem sobie tak sprawę, że poweiesiłem w domu holenderskiego mistrza opowieści zaserwowanych przez Pana Greenwatchera z północnymi mistami życie ludzi tam z epoki w detalach- na lodzie bogaci w łyżwach rozmawiają, żebracy żebrają, ludzie pracują i bawią się, wystawiają pupy w zaimprowizowanych, dziurawych łodziach postawionych na sztorc jako toalety, Kościół jest w środku, Dziecko się cieszy z powrotu taty, zakładają pułapki na ptaki. Drzewa mają obcięte korony, pewnie na opał.

No właśnie ja też bardzo  lubię takie jednoilustracyjne opowieści, te dla dzieci i dla dorosłych (m.in. Breugla). Dzieciaki same z siebie rysują często takie panoramy, więc to musi gdzieś głębiej w człowieku siedzieć.

Znakomite są te grafiki. Takie rzeczy mają niebywały wpływ na myślenie dziecka. Zresztą jako dziecko z upodobaniem wpatrywałem się w szczegóły grafik umieszczonych w Ilustrowanej Historii Świata (wyd. Muza - polska edycja zagranicznego wydawnictwa), szczególnie tych dotyczących wsi antycznej i średniowiecznej. Po czymś takim nie wyobrażałem sobie swojej przyszłości inaczej niż tylko na polskiej prowincji :). Jednak poziom tamtych ilustracji był niższy niż przedstawionych plansz. Największą zaś wartością dodaną są tutaj opisy.

Pozdrawiam

PLUS! Nie mogę się doczekać następnego odcinka i oczywiście wydania! :)

I ja się z tym w 100% zgadzam. 

Zgadzam się z moimi przedmówcami. Super, hiper. I jeszcze umie pan trzymać czytelnika w napięciu. Mam na myśli tę obietnicę wycieczki do dóbr klasztornych. Książka jak nic. Chandler wysiada.

No własnie, warto zapisywać bo nie wiadomo co się może przydać .  Zwłaszcza że ostatnio nawet orka pod uprawy "wyzwala ogromne ilości dwutlenku węgla"

Widzę, że i koza wlazła w szkodę, a i są świnie (a już się bałem, że ich nie ma). Mała osada, a tyle ciekawostek, a przecież pewnie jest częścią zespołu osadniczego, mikroregionu i gminy (cóż to by była za rycina? - rozmiarem sławetnej Bitwy pod Grunwaldem mistrza Matejki - czego życzę) 

Do podziękowań dołączam cytat z Historii włościan i stosunków ich politycznych, społecznych i ekonomicznych, które istniały w Polsce od czasów najdawniejszych, aż do drugiej połowy XIX wieku napisaną przez Wacława Aleksandra Maciejowskiego w roku 1874, która to wygrała konkurs (na owa historię) ogłoszony przez Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk (Rozprawa konkursowa od Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego uwieńczona nagrodą, którą z własnych funduszów August hr. Cieszkawski wyznaczył):

Staropolska gmina była nie tylko rolniczą, lecz i przemysłową; albowiem zajmowała się łowiectwem, rybołóstwem, pszczolnictwem, ogrodnictwem, uprawą roślin, chowem zwierząt domowych i drobiu; dalej trudniła się, hutnictwem, węglarstwem, smolarstwem i. t. p. i przez rozliczną tę pracę wykazywała dowodnie, że mając w sobie silę żywotną, nie tylko się może obok niemieckiego stać, nie tylko potrafi rozwijać się dalej bez jej wpływu, lecz może nawet, przez częste się z nią stykanie, przyciągnąć ją do siebie i zespolić się z nią, a przez wzajemne sobie udzielanie tego w czem jedna celowała nad drogą podoła wpływać na rozwój pomyślności swej z obopólną, korzyścią.

Tutaj fragmenty tego dzieła

https://steamalmanac.pl/historia-wloscian-waclawa-aleksandra-maciejowskiego/

i o tych mikroregionach w rekonstrukcji archeologa i historyka, co najmniej niepoprawnej dziś politycznie

https://zbc.uz.zgora.pl/Content/54921/2_dabrowski_obraz.pdf

Świetnie się to ogląda i czyta. Lepsze niż podręczniki surwiwalowe :-)  Czekam na kolejne notki, na wydanie książkowe i, daj Boże, na wykład LUL-owy.

Bardzo dziękuję za arcyciekawe linki, chętnie skorzystam.

Dziękuję. Będę, mam nadzieję, wrzucał regularnie.

Koleśny czy bezkoleśny?"

...i czm się słupica różni od grządzieli...

Chciałem tylko zauważyć, że jedna koza weszła do ogródka i szkodzi, a chłopcy sobie jakby nic rwą gruszki...

Plus z plusem.

Godło zostało domalowane jak wynika w 1947 roku